Titaanlegering is 'n legering wat uit titanium en ander elemente bestaan. Titaan het twee soorte homogene en heterogene kristalle: diggepakte seskantige struktuur onder 882 ℃ α Titaan, liggaamsgesentreerde kubieke bo 882 ℃ β Titaan. Laat ons nou kollegas van RSM Tegnologie Departement deel die seleksie metode van titanium legering plate
Tegniese vereistes:
1. Die chemiese samestelling van titaniumlegeringsplaat moet voldoen aan die bepalings van GB/T 3620.1, en die toelaatbare afwyking van chemiese samestelling moet voldoen aan die bepalings van GB/T 3620.2 wanneer die Aanvraer weer inspekteer.
2. Die toelaatbare fout van plaatdikte moet voldoen aan die bepalings in Tabel I.
3. Die toelaatbare fout van plaatwydte en lengte moet voldoen aan die bepalings in Tabel II.
4. Elke hoek van die plaat moet so ver moontlik in 'n regte hoek gesny word, en die skuins sny moet nie die toelaatbare afwyking van die lengte en breedte van die plaat oorskry nie.
Die legeringselemente kan in drie kategorieë verdeel word volgens hul invloed op die transformasietemperatuur:
① Stabiele α-fase, die elemente wat die fase-oorgangstemperatuur verhoog, is α Stabiele elemente sluit aluminium, koolstof, suurstof en stikstof in. Aluminium is die hooflegeringselement van titaniumlegering, wat duidelike uitwerking het op die verbetering van die sterkte van legering by kamertemperatuur en hoë temperatuur, die vermindering van die soortlike gewig en die verhoging van die elastiese modulus.
② Stabiele β-fase, die elemente wat die fase-oorgangstemperatuur verminder, is β Stabiele elemente kan in twee tipes verdeel word: isomorf en eutektoïed. Titaanlegeringsprodukte word gebruik. Eersgenoemde sluit in molibdeen, niobium, vanadium, ens; Laasgenoemde sluit chroom, mangaan, koper, yster, silikon, ens.
③ Neutrale elemente, soos sirkonium en tin, het min effek op die fase-oorgangstemperatuur.
Suurstof, stikstof, koolstof en waterstof is die belangrikste onsuiwerhede in titaniumlegerings. Suurstof en stikstof in α Daar is 'n groot oplosbaarheid in die fase, wat 'n aansienlike versterkende effek op titaniumlegering het, maar die plastisiteit verminder. Daar word algemeen bepaal dat die inhoud van suurstof en stikstof in titaan onderskeidelik 0,15~0,2% en 0,04~0,05% is. Waterstof in α Die oplosbaarheid in die fase is baie klein, en te veel waterstof wat in die titaniumlegering opgelos word, sal hidried produseer, wat die legering bros maak. Oor die algemeen word die waterstofinhoud in titaniumlegering onder 0,015% beheer. Die oplossing van waterstof in titaan is omkeerbaar en kan deur vakuumgloeiing verwyder word.
Postyd: 14 Oktober 2022